In hikke en in daam, it lân, in sleat,
it wetter yn ’e greppels en de lichten,
heakkelpôlen as minimale hichten,
in krie en beammen om ’e pleatsen bleat,
krekt sa ûnwerklik as it panneread.
Plaatsjes binne ek de fiergesichten,
allinne echt is bûten yn gedichten
dy’t my wer bringe yn myn bernesteat:
ik wâdzje drystwei troch de plassen hinne
en flean balansearjend oer in strykdaam,
it waait, it reint, ik gean troch waar en wyn,
priuw drippen dy’t my oer de wangen rinne
en reitsje muorrefêstsûgd yn in drekdaam:
it rint my godlik by de learzens yn.
Een hek en een dam, het land, een sloot,
het water in de greppels en de laagten,
slootplantenhopen als minimale hoogten,
een kraai en bomen om de boerderijen naakt,
net zo onwerkelijk als het pannenrood,
Plaatjes zijn ook de vergezichten,
alleen echt is buiten in gedichten
die mij weer brengen in mijn kinderstaat:
Ik sjouw driest door de plassen heen
en vlieg balancerend over een strekdam,
het waait, het regent, ik ga door weer en wind,
proef druppen die mij over de wangen lopen
en raak muurvastgezogen in een modderdam:
het loopt mij heerlijk bij de laarzen in.
Hij deputeerde in boekvorm in 1974 met de verzenbundel Net to kearen emoasje, die twee jaar later gevolgd werd door verhalen in Hwat der bart (1976). De eerste roman, De reis fan Labot, verscheen een jaar later. Uit zo’n productiviteit spreekt de ambitie om in alle genres te werken en zodoende een eigen vorm en uitdrukkingsmogelijkheid te vinden.
In 1998 ontving hij de Gysbert Japicxpriis, de belangrijkste Friese literatuurprijs, voor zijn roman It libben sels.
Aanmelden nieuwsbrief
