De mosk yn ‘e moudige reedsjes
Is gjin dei fan syn fretten wis
Mar net ien fan dy skiere proleetsjes
Dy’t by God fergetten is.
Ferjou my, myn freonen en sibben
Mei jim soarch en alwittend ferstân
Dat ik yn dit fûgelfaai libben
My fermeitsje as in mosk yn it sân.
De mus in de mulle laantjes
Is geen dag van zijn eten zeker
Maar niet één van deze grijze proleetjes
Die door God vergeten is.
Vergeef mij, mijn vrienden en familie
Met jullie zorg en alwetend verstand
Dat ik in dit vogelvrije leven
Mij vermaak als een mus in het zand.
Daarnaast was hij journalist en zat hij voor de Christelijk-Democratische Unie (CDU) en de Partij van de Arbeid (PvdA) in de volksvertegenwoordiging. Schurer hanteerde de volgende pseudoniemen: Louw Brants, Bouke, F. Boukes, Edzard, S. Gerlofs, S.N. Iselbank, Sjolle Kreamer, Arend van der Meer, J. Melkema.
Jelle Oenes, Pier Protter, (Jelle) Rippen, J. Stranger, F(rank) Wagenaar.
De ouders van Fedde Schurer waren Bouke Schurer, knecht op een scheepshelling, en Grietje Wagenaar, dienstbode. Schurer volgde in Lemmer de lagere school. Na het voltooien van de basisschool ging hij aan het werk als timmersmansjongen.
In de avonduren bleef Schurer echter doorstuderen aan de vaktekenschool. Uiteindelijk volgde hij nog een onderwijzersopleiding. Zijn eerste aanstelling als onderwijzer kreeg hij op dezelfde lagere school waar hij zelf ook op gezeten had.
Schurer sloot zich in 1919 aan bij het Kristlik Frysk Selskip (Christelijk Fries Gezelschap, KFS), waarvan hij een tijdlang hoofdbestuurslid was. In het tijdschrift van de KFS verschenen vanaf 1920 zijn eerste gedichten. Zijn persoonlijke debuut had plaats in 1925 in de vorm van de dichtbundel Fersen (Verzen).
Vanaf de jaren 20 ontwikkelde Fedde Schurer zich als christelijk pacifist. Hij richtte een afdeling op van Kerk en Vrede. Samen met zijn sympathie voor de Gereformeerde Kerken in Hersteld Verband, bracht hem dat in problemen binnen zijn eigen Gereformeerde Kerk. De kerkenraad weigerde Schurer toegang tot het Heilig Avondmaal en daarop volgde in 1930 zijn ontslag als onderwijzer in Lemmer.
Door Schurers stilistisch briljante en scherpe hoofdartikelen verwierf de Heerenveense Koerier grote bekendheid, zowel in als buiten Friesland. Dat was zeker het geval na Schurers bekende hoofdartikel ‘De laatste man van de Zwarte Hoop’, over de rechtszaak tegen de veearts Van der Burg, het artikel waar de demonstratie mee begon die bekend staat onder de naam Kneppelfreed (1951). Dit luidde een verbeterde positie van het Fries in het officiële verkeer in.
Aanmelden nieuwsbrief
